പഠനത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അമിതമായ ഉല്‍ക്കണ്ഠയും ഉത്സാഹവും ഒരുപോലെ അപകടകരമാണ്. ഒരു ചോദ്യം കയ്യില്‍ കിട്ടിയാല്‍ അത് വളരെ സാവകാശം വായിച്ചുനോക്കി ചോദ്യകര്‍ത്താവ് എന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കണം. തിടുക്കത്തില്‍ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്ത് കൂട്ടാമെന്ന് വിചാരിക്കുന്നത് മിക്കപ്പോഴും ഫലവത്താകില്ല. വേഗം കുങ്ഫു പഠിക്കാന്‍ പോയ യുവാവിന്‍റെ കഥ നോക്കൂ.
പഠിക്കുന്തോറുംപണ്ട് ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ കുങ്ഫു പഠിക്കണമെന്ന ആഗ്രഹവുമായി പ്രഗത്ഭനായ ഒരു കുങ്ഫു മാസ്റ്ററെ സമീപിച്ചു. അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.
"കുഞ്ഞേ, നിനക്ക് എന്താണ് എന്നില്‍ നിന്ന് പഠിക്കേണ്ടത്?"
"ഗുരോ, അങ്ങയില്‍ നിന്ന് കുങ്ഫുവിന്‍റെ എല്ലാ തന്ത്രങ്ങളും പഠിക്കാന്‍ ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നു."
"എന്നിട്ട് എന്തു ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നു?"
"ഗുരോ, ഈ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും സമര്‍ഥനായ കുങ്ഫു മാസ്റ്ററാകണമെന്നാണ് എന്‍റെ ആഗ്രഹം."
"നല്ലകാര്യം നമുക്ക് നാളെ മുതല്‍ പഠിച്ചു തുടങ്ങാം."
"പക്ഷേ ഗുരോ, എത്രകാലം വേണം ഒരു നല്ല കുങ്ഫു മാസ്റ്ററാകാന്‍?"
ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ചോദിച്ചു."പത്തു കൊല്ലം."
ഗുരു പറഞ്ഞു. അതത്ര തൃപ്തികരമാകാത്ത ഭാവത്തില്‍ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ചോദിച്ചു.
"പത്തു കൊല്ലമോ? പക്ഷേ ഗുരോ, അങ്ങയുടെ മറ്റു ശിഷ്യന്മാര്‍ പഠിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ ഇരട്ടിവേഗത്തില്‍ ഞാന്‍ പഠിച്ചാലോ?"
"എങ്കില്‍ ഇരുപതുകൊല്ലം വേണം."
"ങ്ഹേ, ഇരുപതുകൊല്ലമോ?"ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു. "പക്ഷേ ഞാന്‍ രാവും പകലും വിശ്രമമില്ലാതെ പഠിച്ചാലോ ഗുരോ."
"അങ്ങനെ ചെയ്യുകയാണെങ്കില്‍ മുപ്പതുകൊല്ലം വേണ്ടി വരും." ഗുരു പറഞ്ഞു. ചെറുപ്പക്കാരന്‍ അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു.
"ഗുരോ, അങ്ങെന്താണ് ഈ പറയുന്നത്? ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ കഷ്ടപ്പെട്ട് പഠിക്കാമെന്ന് പറയുമ്പോഴും അങ്ങ് കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ സമയം വേണമെന്നാണല്ലോ പറയുന്നത്? അതെന്താ?"
"അതോ, ഇത്രയും ധൃതിയുള്ള ശിഷ്യന്‍ വളരെ മെല്ലെയേ പഠിക്കു എന്നതാണ് ലോകതത്ത്വം." ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഗുരു പറഞ്ഞൂ.
നമ്മുടെ എല്ലാ ഇന്ദ്രിയങ്ങളെയും ശരിയായ രീതിയില്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയണം. ചില വിഷയങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് നമുക്ക് പല മുന്‍ധാണകളുമുണ്ടാകും. ചില കാര്യങ്ങളോട് നമുക്ക് അമിതമായ അടുപ്പവും മറ്റുചില കാര്യങ്ങളോട് അതുപോലെതന്നെ അകല്‍ച്ചയും ഉണ്ടാവാം. എന്നാലിതൊന്നും നമ്മുടെ പഠനത്തെ ബാധിക്കാന്‍ പാടില്ല.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ