ചോദ്യം : ‘ഞാന്‍’ എന്നതിനെ നോക്കുമ്പോള്‍ മറ്റൊന്നും കാണാനില്ലാതാകുന്നു.
രമണ മഹർഷി ഉത്തരം: ദേഹമാണ്‌ ഞാന്‍ എന്ന കണ്ണുകളാല്‍ കാണുന്നതാണ്‌ കാഴ്ചയെന്നു ധരിച്ച്‌ ഒന്നിനെയും കാണുന്നില്ല എന്നു കരുതുകയാണ്‌. ഏതിനെയാണ്‌ കാണേണ്ടത്‌? കാണുന്നവന്‍ ആര്‌? കാണേണ്ടതേതിനെ? ഉള്ളത്‌ അഖണ്ഡബോധമൊന്നു മാത്രമാണ്‌. അതുതന്നെ ചുരുങ്ങി അഹന്തയാവുന്നു. ദേഹമാണ്‌ ഞാനെന്നു കരുതുന്നു. സ്ഥൂല ചക്ഷുസ്സില്‍ ഈ ലോകത്തെ കാണുകയും ചെയ്യും. ഇപ്രകാരം നമ്മെത്തന്നെ നാം കുടുസ്സായി വച്ചുകൊണ്ട്‌ നമുക്കന്യമായി ഏതിനെയോ അന്വേഷിക്കുന്നു. ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കു വിഷയമാവുന്നവയെല്ലാം സത്യമാണെന്നു ബോധിക്കുന്നു. ഇപ്രകാരം ദ്രഷ്ടാവ്‌, ദൃക്‌, ദൃശ്യങ്ങളായി കാണുന്നവയെല്ലാം ഒരേ അഖണ്ഡബോധത്തിന്റെ പ്രകടനങ്ങളാണെങ്കിലും നാമതു സമ്മതിക്കുന്നില്ല. ധ്യാന ഫലത്താല്‍ മാത്രമേ ഈ കുഴപ്പങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കപ്പെടുകയുള്ളൂ. അപ്പോള്‍ ഏതോ ഒന്നിനെ പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുകയില്ല. തനിക്കെതിരേ കാണാനെന്തിരിക്കുന്നു? അജ്ഞാനദശയിലും നമുക്കു നമ്മെക്കാണാന്‍ കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കണോ? അറിവിന്റെ സത്യം തന്നെ നമ്മുടെ സത്യം, അതാണ്‌ പരമാര്‍ത്ഥസത്യം.
ചോ: ചിന്തയുടെ ആദിയെപ്പറ്റി അന്വേഷിച്ചപ്പോള്‍ ‘ഞാന്‍’ എന്ന ഒന്നിന്റെ ദര്‍ശനം ഉണ്ടാകുന്നു. പക്ഷേ എന്നെ അത്‌ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്നില്ല.
ഉ: വളരെ ശരി. ‘ഞാനി’ന്റെ ദര്‍ശനം ഒരു രൂപത്തോടുകൂടിയുണ്ടാവും. അത്‌ പക്ഷേ ദേഹമായിരിക്കാം. യഥാര്‍ത്ഥ ‘ഞാന്‍’ എന്നതില്‍ കലര്‍പ്പൊന്നുമില്ല. ഇതിന്റെ പ്രകാശത്തില്‍ ദേഹവും അഹന്തയുമെല്ലാം വിളങ്ങുന്നു. വിചാരം മാറുമ്പോള്‍ ശുദ്ധ ബോധം തെളിഞ്ഞനുഭവപ്പെടുന്നു. നിദ്രയില്‍ നിന്നുണര്‍ന്ന്‌ ഈ ലോക വിചാരമേര്‍പ്പെടുന്നതിനു മുന്‍പായി ‘ഞാന്‍’ എന്ന ശുദ്ധബോധം നേരിയ രീതിയില്‍ അവിടെ ഉണ്ട്‌. വീണ്ടും ഉറങ്ങാതെയും വിചാരം നമ്മെ കടന്നാക്രമിക്കാന്‍ അനുവദിക്കാതെയുമിരുന്നാല്‍ ആ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ വിളങ്ങുന്ന (യഥാര്‍ത്ഥ) ‘ഞാന്‍'(ശുദ്ധ) ബോധത്തിന്റെ അനുഭവമുണ്ടാകും. അതിനെ മുറുകെപ്പിടിക്കുക. പിന്നീട്‌ ഈ പ്രപഞ്ചദര്‍ശനം തോന്നിയാലും തരക്കേടില്ല. ദ്രഷ്ടാവ്‌ പ്രപഞ്ചക്കാഴ്ചയാല്‍ ബദ്ധനാവുന്നില്ല.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ