THE DAY I STOPPED DRINKING MILK എന്ന ബുക്കിലെ കഥയാണ്
ഈ കഥ നടന്നത് വേനൽക്കാലത്താണ്. ഗുൽബർഗ സ്റ്റേഷനിൽ ഉദ്യാൻ എക്സ്പ്രസിൽ കയറുകയായിരുന്നു സുദാമൂർത്തി. അവരുടെ ലക്ഷ്യം ബാംഗ്ലൂർ ആയിരുന്നു. ട്രെയിനിൽ ആളുകൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞിരുന്നു. കംപാർട്ട്‌മെന്റുകൾ റിസർവ് ചെയ്‌തിരുന്നെങ്കിലും അതിൽ അനധികൃതമായി ധാരാളം ആളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. വേനൽക്കാലത്ത് ഗുൽബർഗയിൽ, വെള്ളത്തിന്റെ ദൗർലഭ്യം മുൻകാലക്കാരെ അവരുടെ ജീവിതത്തിനായി മറ്റ് സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് മാറ്റുന്നു. തീവണ്ടിയിൽ നിറയെ തിരക്കായിരുന്നു. ആർക്കൊക്കെ ടിക്കറ്റുണ്ടെന്നും ആർക്കൊക്കെ റിസർവേഷൻ ഉണ്ടെന്നും കണ്ടെത്താൻ TTR നെ കഴിഞ്ഞില്ല. അതേ ട്രെയിനിൽ സുധാമൂർത്തി ഇരുന്നു, ബെർത്തിന്റെ മൂലയിലേക്ക് തള്ളപ്പെട്ടു.
സുധാമൂർത്തിയുടെ ബെർത്തിന് താഴെ ഇരുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ടിക്കറ്റ് കൊടുക്കാൻ TTR ആ പെൺകുട്ടിയെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചപ്പോൾ, അവൾ മെലിഞ്ഞു, ഇരുണ്ട്, ഭയന്ന്, ഉറക്കെ കരയുന്നതുപോലെ തോന്നി, മറഞ്ഞിരുന്ന പെൺകുട്ടി പുറത്തുവന്നു. അവൾക്ക് പതിമൂന്നോ പതിനാലോ വയസ്സ് ഉണ്ടായിരിക്കണം, അവൾക്ക് ടിക്കറ്റ് ഇല്ലായിരുന്നു. TTR ദേഷ്യപ്പെട്ടു. TTR അവളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് അടുത്ത സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു. സുധ മൂർത്തി ആ സംഭവം കാണുകയും വളരെ സങ്കടപ്പെടുകയും പെൺകുട്ടിയുടെ ടിക്കറ്റിനായി പണം നൽകുകയും ചെയ്തു. സുധ മൂർത്തിയോട് പ്രതികരിക്കാതെ പെൺകുട്ടി നിശബ്ദയായിരുന്നു. പെൺകുട്ടി നിൽക്കുകയായിരുന്നു, സുധ മൂർത്തി അവളോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു, പക്ഷേ അവൾ തറയിൽ ഇരുന്നു. അവളോട് എങ്ങനെ സംസാരം തുടങ്ങും എന്നറിയാതെ സുധ മൂർത്തി കുഴങ്ങി, ആ പെൺകുട്ടിക്ക് ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്തു, പക്ഷേ ആ പെൺകുട്ടി കഴിച്ചില്ല. സുധ മൂർത്തി അവളുടെ ടിക്ക് നൽകി പറഞ്ഞു, “നീ എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചതിനാൽ നിന്റെ മനസ്സിൽ എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. അതിനാൽ, ഇതാ ടിക്കറ്റ്. നിങ്ങൾക്ക് എവിടെ വേണമെങ്കിലും ഇറങ്ങുക." എല്ലാ ആളുകളും ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങി, പക്ഷേ ഈ പെൺകുട്ടി ഇരിക്കുന്നത് തുടർന്നു. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ 6 മണിക്ക് സുധ മൂർത്തി ഉണർന്നപ്പോൾ പെൺകുട്ടി അവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു, അവൾ എങ്ങും ഇറങ്ങിയില്ല. ഡിന്നർ ബോക്സ് കാലിയായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ ആ പെൺകുട്ടി പതിയെ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ പേര് ചിത്ര, അവൾ ബിദറിനടുത്തുള്ള ഗ്രാമത്തിലാണ് താമസിച്ചിരുന്നത്. അവൾ ദരിദ്ര കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ളവളാണ്. അവൾക്ക് അച്ഛനും അമ്മയും നഷ്ടപ്പെട്ടു. അവളുടെ രണ്ടാനമ്മ പലപ്പോഴും ഭക്ഷണം കൊടുക്കാതെ മർദ്ദിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ വസ്ത്രത്തിൽ രക്തം പുരണ്ടിരുന്നു, അവളുടെ ശരീരത്തിൽ പാടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് താൻ പറയുന്നത് സത്യമാണെന്ന് സുധാമൂർത്തിക്ക് മനസിലായത്. പെൺകുട്ടി ജീവിതം മടുത്തു. അവളെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ ആരുമില്ലാതിരുന്നതിനാൽ മെച്ചപ്പെട്ട എന്തെങ്കിലും തേടി അവൾ വീട് വിട്ടു.
വണ്ടി ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തി. സുധ മൂർത്തി ട്രെയിനിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി ചിത്രയോട് വിട പറഞ്ഞു. ഡ്രൈവർ വന്ന് സുധാമൂർത്തിയുടെ ബാഗ് എടുത്തു. ആരോ തന്നെ പിന്തുടരുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി. അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ചിത്ര വിഷാദ കണ്ണുകളോടെ അവളെ നോക്കി. സുധ മൂർത്തി അവരുടെ കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു, ചിത്ര തന്നെ പിന്തുടരുന്നതായി മനസ്സിലായി. കാരണം ചിത്രയ്ക്ക് ഈ ലോകത്ത് ആരുമില്ല. ഇപ്പോൾ അവൾ സുധാ മൂർത്തിയുടെ ചുമതലയായിരിക്കും. പെൺകുട്ടിയുടെ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ച് അവൾ ആശങ്കാകുലനായിരുന്നു. അവളുടെ സാഹചര്യം മുതലെടുക്കാൻ ആളുകൾക്ക് നിരവധി മാർഗങ്ങളുണ്ട്.
സുധാമൂർത്തി അവളോട് കാറിൽ കയറാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു, അവരെ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ കാർ ഡ്രൈവറോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. സുധാമൂർത്തിയുടെ സുഹൃത്ത് ആൺകുട്ടികൾക്കും പെൺകുട്ടികൾക്കുമായി പ്രത്യേകം ഷെൽട്ടർ നടത്തുന്നുണ്ട്. ചിത്ര ഇവിടെ സുരക്ഷിതയായിരിക്കുമെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ പത്തോളം പെൺകുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു, അതിൽ മൂന്ന് പേർ ചിത്രയുടെ പ്രായത്തിലുള്ളവരാണ്.
സുധാമൂർത്തി അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഒരു ലേഡി സൂപ്പർവൈസർ അവളുമായി സംസാരിക്കാൻ വന്നു. അവൾ ആ പെൺകുട്ടിയുടെ അവസ്ഥ വിശദീകരിച്ചു, ചിത്രയെ പരിപാലിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു, കുറച്ച് പണം കൈമാറി. ചിത്ര ഇവിടെ മുമ്പത്തേക്കാൾ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു. അവൾ ഹൈസ്കൂളിൽ ചേരാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. എന്നാൽ വീട്ടുകാർ അവളെ അതിന് അനുവദിച്ചില്ല. ഇപ്പോൾ ചിത്ര അടുത്തുള്ള ഹൈസ്കൂളിൽ പോകാൻ തുടങ്ങി, അവൾ നല്ല പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു, അവൾ പഠനത്തിൽ മിടുക്കിയായിരുന്നു. അവൾ പത്താം ക്ലാസിൽ 85% മാർക്ക് നേടി. സുധ മൂർത്തി അത്ഭുതപ്പെട്ടു, ചിത്രയെ ഓർത്ത് അവൾ വളരെ സന്തോഷിച്ചു. അവൾ തുടർ വിദ്യാഭ്യാസം തുടർന്നു. സുധാമൂർത്തിയാണ് ചിത്രയുടെ ചെലവുകൾ വഹിച്ചത്. അവൾ ചിത്രയോടു എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോഴ്സ് എടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. എന്നാൽ കമ്പ്യൂട്ടർ സയൻസിൽ ഡിപ്ലോമ എടുക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചു, കാരണം അവൾ എത്രയും വേഗം സാമ്പത്തികമായി സ്വതന്ത്രയാകാൻ ആഗ്രഹിച്ചു.
മൂന്ന് വർഷത്തിന് ശേഷം ചിത്ര മികച്ച ഡിപ്ലോമ നേടി. ഒരു സോഫ്റ്റ്‌വെയർ കമ്പനിയിൽ അസിസ്റ്റന്റ് ടെസ്റ്റിംഗ് എഞ്ചിനീയറായി ജോലിയും കിട്ടി. അവളുടെ ആദ്യ ശമ്പളത്തിൽ സാരിയും ഒരു പെട്ടി പലഹാരവുമായി അവൾ സുധാമൂർത്തിയുടെ അടുത്തെത്തി. സുധാമൂർത്തിയെ അവരുടെ അതിഥി സ്വികരിച്ചു . ചിത്ര തന്റെ ശമ്പളം മുഴുവൻ ഷെൽട്ടറിലെ എല്ലാവർക്കുമായി എന്തെങ്കിലും വാങ്ങാൻ ചെലവഴിച്ചുവെന്ന് പിന്നീടാണ് അവൾ അറിഞ്ഞത്.
ഇപ്പോൾ ചിത്ര ജോലി ചെയ്യുന്ന പെൺകുട്ടിയാണ്, അവൾക്ക് അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ കഴിയാൻ കഴിയില്ല. വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് മാത്രമേ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ കഴിയാൻ കഴിയൂ. അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ താമസിക്കാൻ പ്രതിമാസ വാടക നൽകാൻ റാം ആവശ്യപ്പെട്ടു. ചിത്ര ഇവിടെ താമസിക്കുന്നതിൽ സന്തോഷമുണ്ട്, വാടക നൽകാമെന്ന് സമ്മതിച്ചു. വിവാഹം കഴിക്കുന്നത് വരെ അവൾക്ക് അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ കഴിയാൻ അനുവാദമുണ്ട്.
ഇപ്പോഴിതാ ചിത്ര വിവാഹപ്രായത്തിലെത്തി. റാം സുധാമൂർത്തിയോട് ചോദിച്ചു, "നിങ്ങൾ ചിത്രയ്ക്ക് ഒരു ആൺകുട്ടിയെ അന്വേഷിക്കുകയാണോ?" സുധാ മൂർത്തി ഒരു അനൗപചാരിക രക്ഷിതാവായിരുന്നു. ചിത്രയ്ക്ക് ഒരു ആൺകുട്ടിയെ കണ്ടെത്തണം. അല്ലെങ്കിൽ അവൾ തന്നെ അവൾക്കായി ഒരു ആൺകുട്ടിയെ കണ്ടെത്തും. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവൾക്ക് 21 വയസ്സ് മാത്രമേ ഉള്ളൂ, കുറച്ച് വർഷങ്ങളായി അവൾക്ക് ജോലി ചെയ്യേണ്ടിവന്നു.
ഒരു വർഷത്തിനു ശേഷം സുധാമൂർത്തി ഡൽഹിയിലായിരുന്നു. അവളുടെ കമ്പനി അവളെ അമേരിക്കയിലേക്ക് അയക്കുന്നുവെന്ന് ചിത്രയിൽ നിന്ന് അവൾക്ക് ഒരു കോൾ വന്നു. സുധാമൂർത്തിയുടെ അനുഗ്രഹത്തോടെ അവൾ അമേരിക്കയിലേക്ക് പോയി. ഒരു മാസത്തിനു ശേഷം അവൾ അവിടെ വളരെ നന്നായി ജീവിക്കുന്നു എന്ന് ചിത്രയിൽ നിന്ന് ഒരു മെയിൽ ലഭിച്ചു.
വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, കന്നഡ കൂട്ടം പ്രഭാഷണം നടത്താൻ സുധാ മൂർത്തിയെ ക്ഷണിച്ചു. കന്നഡ സംസാരിക്കുന്ന കുടുംബങ്ങൾ ഒത്തുചേരുകയും പരിപാടികൾ സംഘടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സംഘടനയാണിത്. ഹോട്ടലിലെ ഒരു കൺവെൻഷണൽ ഹാളിലായിരുന്നു പ്രഭാഷണം. ഹോട്ടൽ ബില്ല് തീർക്കാൻ സുധ മൂർത്തി റിസപ്ഷനിസ്റ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. എന്നാൽ നിങ്ങളുടെ ബില്ല് ഇതിനകം അടച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.
സുധാമൂർത്തി ചിത്രയെ നോക്കി, അവൾ ഒരു വെള്ളക്കാരന്റെ കൂടെ നിൽക്കുന്നു, മനോഹരമായ സാരി ധരിച്ചു. അവൾ സുന്ദരിയായി കാണപ്പെട്ടു. അവൾ വന്ന് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവളുടെ കാലിൽ തൊട്ടു. സുധാ മൂർത്തി വളരെ സന്തോഷിച്ചു.
തന്റെ മിസ്റ്റർ right കണ്ടെത്തിയെന്ന് ചിത്ര സുധാമൂർത്തിയോട് പറഞ്ഞു. അവന്റെ പേര് ജോണും അവളുടെ സഹപ്രവർത്തകനും. വർഷാവസാനം അവർ വിവാഹിതരാകുകയാണ്. അവരുടെ വിവാഹത്തിന് നിർബന്ധമായും വന്ന് അവരെ അനുഗ്രഹിക്കണമെന്ന് അവൾ സുധാമൂർത്തിയോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
“ചിത്രാ നീ എന്തിനാ എന്റെ ഹോട്ടൽ ബില്ല് തന്നത്” എന്ന യഥാർത്ഥ ചോദ്യത്തിലേക്ക് സുധ മൂർത്തി എത്തി. കണ്ണുനീരോടെയും മുഖത്ത് നന്ദിയോടെയും അവൾ പറഞ്ഞു ‘അക്കാ നീ എന്നെ സഹായിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്ന് ഞാനെവിടെയായിരുന്നുവെന്ന് എനിക്കറിയില്ല- യാചകനോ, വേശ്യയോ, ഒളിച്ചോടിയ കുട്ടിയോ, ആരുടെയെങ്കിലും വീട്ടിലെ വേലക്കാരിയോ ആകാം. നീ എന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ചു. ഞാൻ നിങ്ങളോട് എന്നും നന്ദിയുള്ളവളാണ് '.
നിങ്ങളുടെ വിജയത്തിന്റെ പടവുകൾ മാത്രമാണ് ഞാനെന്നും സുധാമൂർത്തി പറഞ്ഞു. ചിത്ര, നീ പുതിയൊരു ജീവിതം തുടങ്ങുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ ഭാവിക്കും കുടുംബത്തിനും വേണ്ടി നിങ്ങൾ പണം save ചെയ്യണം . എന്തിനാ എന്റെ ഹോട്ടൽ ബില്ല് കൊടുത്തത്?. ബോംബെയിൽ നിന്ന് ബാംഗ്ലൂരിലേക്കുള്ള എന്റെ ടിക്കറ്റ് നിങ്ങൾ നൽകിയതിനാൽ ചിത്ര കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കെട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു.
ഈ കഥ എന്നെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചു. എന്തൊരു മനുഷ്യത്വമാണ്, എന്തൊരു മധുരഹൃദയമാണ് അവൾക്കുള്ളത്. ഹൃദയസ്പർശിയായ ഒരു കഥയാണ്. സുധാമൂർത്തിയെപ്പോലെ എല്ലാവർക്കും ഒരേ മനസ്സുണ്ടെങ്കിൽ. ലോകം കൂടുതൽ മനോഹരമാകും. ദൈവകൃപ ഈ വ്യക്തികളോടൊപ്പം എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരിക്കും.
